முப்பொழுதும் உன் கற்பனைகள்

காதல் என்றாலே ஒரு மாயம். சில நேரங்களில் அது நம்மை உணர்ச்சிக்கடலால் ஆழ்த்தி விடும், சில நேரங்களில் மௌனத்தின் இசையாக மாற்றி விடும். ஆனாலும், உண்மையான காதல் எப்போதும் ஒரு இனிமையான உணர்வாகவே இருக்கும். இந்தக் கதையும் அப்படிப்பட்ட ஒரு இனிய காதல் பயணத்தைப் பற்றியது.

காலை நிகழ்வு – முதல் பார்வை

நந்தினி ஒரு புத்தக காதலியானாள். காலை எழுந்தவுடனே புத்தகத்தின் வாசனை, புத்தகத்தோடு கூடிய ஒரு கடைசி மஞ்சள் தேநீர்—அவளுடைய நாளின் சிறந்த தொடக்கம். இன்றும் அவள் தனது பிடித்தமான புத்தகத்துடன் புறப்பட்டாள்.

காலை நேரத்து மெலிதான காற்று அவள் கூந்தலை மெல்ல ஆட்டியது. அவள் வழக்கம்போல புத்தகத்திலேயே மூழ்கிக் கொண்டிருந்தாள். அதே நேரத்தில், ஒருவர் அவளை கவனித்து கொண்டிருந்தார்—அவன் அரவிந்த்.

அவளின் புத்தகத்தைப் பற்றிய ஆர்வமும், அவள் முகத்தில் காணப்பட்ட அமைதியும் அவனை கவர்ந்து விட்டன. அவள் பார்வை அவனைச் சென்றடைந்ததும், அவள் மெல்ல ஒரு புன்னகை விட்டாள். அது ஒரு சாதாரணமான கணம். ஆனால், அந்த ஒரு கணம் மட்டும் அவனது இதயத்தை அசைத்துவிட்டது.

மதிய நேரம் – உரையாடலின் தொடக்கம்

அரவிந்திற்கும், நந்தினிக்கும், ஒரே கல்லூரியில் படிப்பது ஒரு அதிர்ஷ்டம். இன்று, அவன் தைரியமாக பேச முயன்றான்.

“நீ எப்பொழுதும் புத்தகத்திலேயே மூழ்கி இருப்பதற்குக் காரணம் என்ன?” என்று அவன் கேட்டான்.

“புத்தகங்கள் தான் உண்மையான காதலை உணர வைத்தது,” என்றாள் நந்தினி ஒரு சிரிப்புடன்.

“அப்போ உண்மையில் காதலிக்கவே இல்லையா?” என்று அவன் கேட்க, அவள் விழித்தாள்.

“அது அவசியமா?” என்று ஒரு சிறிய சிரிப்புடன் அவள் கேட்டாள்.

அந்த உரையாடல் தொடங்கிய தருணமே அவனுக்கு உறுதியான ஓர் உணர்வை உருவாக்கியது—அவளோடு பேசிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும்.

மாலை நேரம் – காதலின் உரிமை

நாள்கள் சென்றுவிட்டன. ஒவ்வொரு நாளும் அவள் புத்தகங்களிலிருந்து ஒரு பக்கம் தள்ளிச் செல்ல, அவன் மீது உள்ள ஈர்ப்பு அதிகரிக்கத் தொடங்கியது.

ஒரு நாள், நந்தினி நூலகத்தில் தனியாக இருந்தாள். அவளது கைகளைப் பிடித்து, “நான் உன்னை காதலிக்கிறேன்,” என்று அரவிந்த் நேரடியாக சொல்லிவிட்டான்.

அவள் சில நொடிகள் அமைதியாக இருந்தாள். பிறகு அவன் கண்களில் நேராக பார்த்தாள். “என் வாழ்க்கையில் நான் காதலிக்க வேண்டுமென்றால், அது சிந்திப்பதற்கும், உணர்வதற்கும் இடையேயான அழகான பாலமாக இருக்க வேண்டும். நீ என்னை அவ்வளவு புரிந்துகொள்கிறாயா?”

அவன் சிறிய சிரிப்புடன், “முப்பொழுதும் உன் கற்பனைகளில் நான் இருக்கலாமா?” என்று கேட்டான்.

அவள் முகத்தில் மலர்ந்த புன்னகையே பதிலாக இருந்தது.

அன்று முதல், காலை முதல் இரவு வரை, அவர்களுக்குள் காதலின் அழகிய சுவடுகள் பதிந்தன. உண்மையான காதல், கற்பனையைப் போல இனிமையாகவே இருக்கும் என்பதை அவர்கள் உணர்ந்தனர்.

அது ஒரு நிதானமான காதல்… ஆனால், நிச்சயமான காதல்! 💕